Theater Het Hof blinkt opnieuw uit in Dodendans
archief oud artikel 22 maart 2009 Arnhem, Gelderland In een duister steegje, in een achterbuurt van Arnhem, in een nietszeggend gebouw: daar komt theater tot leven! Het kleinste theatertje van Arnhem is één van de mooiste van Nederland. En de producties? Die zijn nog vele malen mooier.
Theater Het Hof lijkt acht maanden per jaar gesloten te zijn. Schijn bedriegt. De acteurs en actrices zijn dan druk bezig om de nieuwste producties voor te bereiden. In november 2008 stond het gezelschap met de productie 'Kamer 603', een klucht gebaseerd op het werk van Neil Simon. De zaal was wekenlang uitverkocht. Dit kwam niet alleen door de geweldige prestaties van de cast - echt, het zijn vakmensen - maar ook door de sfeer in het theater. Iedere bezoeker zit aan een klein tafeltje, waardoor een huiskamereffect ontstaat. Daarnaast doen de acteurs en actrices alles zonder versterking. Stemmen klinken realistisch, net alsof je midden op het podium staat. En na elke voorstelling schuiven de hoofdrolspelers aan bij de bar. Dat is pas knusheid! Anticommercie, iets wat je niet in andere theaters in Nederland tegenkomt.
Maar die anticommercie is niet vanzelfsprekend van blijvende aard. De kaartjes bij Theater Het Hof zijn niet duur, de producties zijn theaterwaardig en het gebouw is slechts een paar maanden per jaar open. De bezoekers die komen, komen al jaren. Want het is echt waar: als u een keer bij Theater Het Hof bent geweest, laat het kleine theatertje in Arnhem u nooit meer los.
Dodendans
Brengt het huwelijk alleen maar ongeluk voort? Misschien wel. Kapitein Edgar leeft al jaren met zijn vrouw Alice in een fort op een eiland. Niemand op het eiland mag Edgar. Hierdoor belandt het duo in een isolement. Toch haten Edgar en Alice elkaar het meest. Edgar probeerde zijn vrouw te vermoorden door haar in zee te duwen, Alice wacht rustig tot de sterfdag van haar man. Want die komt dichterbij. Edgar is ernstig ziek en heeft absences: minutenlang is Edgar van de wereld en dat geeft Alice de tijd om haar hart écht te luchten.
De situatie verandert wanneer neef Kurt op het eiland komt. Alice heeft altijd van Kurt gehouden, maar koos 25 jaar geleden voor de status van Edgar en niet voor liefde. Nu ziet zij een kans om wel de man van haar dromen te volgen. En tjah, Edgar die vraagt zich maar één ding af. Waarom wil een rijke, succesvolle zakenman quarantainemeester worden op een geïsoleerd eiland?
Het stuk kon alleen maar geschreven zijn door iemand die huwelijken haat. En dat klopt. Dürrenmatt schreef het stuk na twee scheidingen. Dit maakt Dodendans zwaarder, maar niet loodzwaar. Er zitten gelukkig genoeg luchtige en komische momenten in de productie. Het vraagt veel talent van een toneelspeler om een glimlach op iemands gezicht te toveren, maar daarnaast ook een traan te laten rollen. Het trio van Dodendans (Donat Onskul, Joop van der Linden & Caroline Almekinders) speelt voortreffelijk. De gezichtsuitdrukkingen van Van der Linden zetten een levensecht karakter neer. De wanhopige ogen van Almekinders schreeuwen om bevrijding, vooral in de laatste tien seconden van de productie.
Recensie - Laatst gewijzigd: 2018-11-26 16:42:29 · Gepubliceerd: 22 maart 2009 - 5871
