In dialoog met klei

De sculpturen van Cecil Kemperink (Nederland) tonen haar veelzijdige achtergrond in kunst, dans, textiel en mode. Ze onderzoekt het concept van ‘ruimte’ en lichaam en speelt met ritme, vorm, geluid, beweging en energie. Geïnspireerd door de voortdurende bewegingen in de natuur zoals de wind, de getijden, de ademhaling…werkt Cecil vol aandacht en instinctief met de aardse klei, waarbij ze tijd en energie omarmt. Erik Haugsby (Oostenrijk) vindt en graaft klei, zand en stenen. Hij plet, drukt en stapelt ze op elkaar tot er totemachtige figuren tevoorschijn komen. De massieve ongeglazuurde objecten dragen van buiten en van binnen de kleuren en texturen van een gekozen thuis. Voor Bernadette Lefevere (België) is het creatieve proces altijd een dialoog tussen de dans van de klei in haar handen en het kijken naar de vorm die geboren wordt. Daarnaast laat zij de klei bloot, zonder glazuur, poreus en sensueel. Naar haar idee is dit de beste manier om dicht bij het stille intieme leven te blijven dat zich via de vormen uitspreekt. Het werk van Joël Marot (Frankrijk) kenmerkt zich door zijn eigenzinnige omgang met het materiaal. Hij maakt sculpturen en bouwt ze op met rollen en plakken klei. Hij gebruikt ruwe klei of gerecyclede klei van eerder werk met eenvoudige gereedschappen zoals een stuk hout. Het werken met ruwe klei beschrijft hij als een voelbare en sensuele ervaring die in staat stelt om een te worden met de vorm en de imperfecties te voelen. De ‘Figuren’ van Petra Bittl (Duitsland) doen denken aan staande figuren in weelderig gedessineerde kledingstukken. Er zijn paren die zich tot elkaar verhouden in vorm en kleur maar ook families en individuele objecten. Ze worden opgebouwd in verschillende steengoedmassa’s met inleg van porselein die de vorm benadrukt en verdeelt. De natuurlijke kleuren van roestrood tot antraciet en het gebroken wit van het porselein creëren hun eigen harmonie. Vilma Henkelman († 2023, Nederland) ging heel fysiek ‘in dialoog’ met de klei. In het werkproces van draaien en ‘vervormen’ bleven sporen van (hand-)afdrukken nadrukkelijk bestaan. Als een zichtbaar resultaat van het contact dat ze maakte met de klei, zacht als dat van een lichaam. Zij liet haar werk ongeglazuurd, gebruikte hooguit wat slib, aards en direct op die manier.

 Bezoek tiendschuur.net