Zelfbewuste performance van pianiste en stijlicoon
De pianiste Djuwa Mroivili bevraagt in een muziektheatrale performance de onuitgesproken regels rondom aanwezigheid in publieke ruimtes, zoals concertzalen. Hoe zorg je dat iedereen zich thuis kan voelen in het Muziekgebouw? Welke voorwaarden, expliciet of impliciet, liggen ten grondslag aan de aanwezigheid van mensen in die ruimte? Welke geluiden horen we liever wel? Welke niet? En wat is de rol van stilte?
Mroivili studeerde klassieke muziek en piano, maar is niet bang om grenzen te verleggen in haar eigen muziek. In de performance Hou zelf je bek filosofeert ze over een wereld vol lawaai, zorg en glitter. Door het Muziekgebouw te benaderen als verlenging van de publieke ruimte weet Mroivili verbindingen te leggen tussen gentrificatie, het exclusieve karakter van klassieke muziek, en stilte.
