archief oud artikel 13 juli 2009 Utrecht, Utrecht Het zweet sijpelt van mijn voorhoofd. Pff... geld verdienen in de Ethiopische hitte is zwaar. 20 euro, 21, 22, 23 euro. Hoe hard ik ook zwoeg, mijn loon blijft laag. Werken in Nederland is een stuk aangenamer: het geld stroomt binnen. In de Verenigde Staten kom ik pas echt in de flow van het kapitalisme. 70 euro, 80, 100, 120 euro. Hijgend en puffend kom ik tot stilstand. "Goed gewerkt. Je hebt 10 cent verdiend", zegt het apparaat in het Utrechtse Geldmuseum. Tja, it's all about the money.
Met 25 cent op mijn rekening en een nat hemd loop ik trots richting de bloemenveiling. Een scherm aan de muur toont de te veilen producten. Gelukkig, er is nog een plekje vrij aan de 'handelstafel'. Ik scan mijn bezoekerspasje en kom de virtuele veiling binnen. De richtprijs van een lading viooltjes is 52 euro. Met een snelle druk op de rode knop probeer ik onder de prijs te duiken. Jammer, mijn rechter buurvrouw is me net voor. Ze neemt de viooltjes mee voor het zachte prijsje van 40 euro.
Platzak
De veiling is geen succes. Mijn concurrenten zijn veel betere handelaars. Ik sta dik in het rood, omdat ik domweg meer betaal dan de bloemen waard zijn. Daar sta ik dan: platzak. De kritiek van mijn visuele rechterhand is niet zuinig: "Wat ben je aan het doen", vraagt hij boos. Voordat ik kan antwoorden is er 5 cent van mijn rekening afgehaald. Tussenstand: 20 cent. Ik moet mijn geld beter beheren, wil ik aan het eind van de Loonstrook mijn eigen bankbiljetten uitprinten.
Dan moet er geen fruitautomaat op mijn pad komen. Ik trek aan de hendel en heb direct de volle score: 5 cent. Door kop of munt te kiezen, kan ik het geldbedrag verdubbelen. Doe ik niets, dan wordt het bedrag bijgeschreven op mijn rekening. Roekeloos kies ik voor de eerste optie. Een stomme fout: de keuze voor munt levert mij niets op. Ongeremd blijf ik aan de hendel trekken. Gevolg: een verlies van 4 cent.
Ganzenbord
Naast mij spelen drie vrouwelijke veertigplussers een spelletje Ganzenbord. Hun enthousiasme trekt mij van het gokautomaat af. Om de beurt moeten ze springen om een stap op het visuele bord te zetten. Als ze springen geeft dit reactie op de muntjes op het bord. Het cijfer '1' op de muntjes duidt één stap aan.De muntjes veren op en vallen rinkelend op het spelbord terug. Na ongeveer twintig stappen is het potje afgelopen. Een van de vrouwen gaat er met de buit vandoor. Nu heb ik het spelbord voor mezelf alleen. Dat wordt makkelijk verdienen.
Eindelijk heb ik genoeg geld om mijn persoonlijke bankbiljetten uit te printen: 21 cent. Aan het einde van een lange 'werkdag' heb ik veel geleerd, beleefd, geld verloren, maar ook geld verdiend. Ik sluit de mooie dag af met een overheerlijke warme appelflap in het museumcafé. Die ene cent op mijn bezoekerspas is helaas niet voldoende om het lekkers te betalen. Bah, moet ik pinnen.
Reportage - Laatst gewijzigd: 2013-11-01 09:10:35 · Gepubliceerd: 13 juli 2009 - 1933
