archief oud artikel 1 december 2008 Arnhem, Gelderland Het is winter in het Nederlands Openluchtmuseum. Stiekem is de winteropenstelling een stuk leuker dan de vaste opstelling. De schaatsbaan, een dertig meter hoge sleebaan, een interactieve arrensleerit en een spannende winterspeurtocht maken van dit leerzame uitje de ultieme winterattractie.

Een hoog 'pretgehalte'

Het Nederlands Openluchtmuseum ziet zichzelf liever niet als attractiepark, maar communicatiemedewerker Carolien Berkhof weet zelf ook dat de winteractiviteiten een hoog 'pretgehalte' hebben. Maar daar is niet mis mee. Dat maakt het park nog aantrekkelijker om tijdens de winter te bezoeken.

Koek & Zopie

Tijdens het bezoek van DagjeWeg.NL aan het museum is het een drukke dag. Schoolreisjes en leerlingen van de integratiecursus kozen allemaal de mistige dinsdag uit om dit oer-Hollandse park te bezoeken. De schaatsbaan vult zich met Afrikanen, Afghanen en Chinezen. Ze staan voor het eerst op de ijzers, dat is duidelijk te zien. De een gaat onderuit, terwijl de ander zich krampachtig vasthoudt aan de reling. De ijsbaan geeft het ultieme wintergevoel met alle lichtjes en met een koek & zopie, zoals we die kennen uit de boeken van W.G. Van de Hulst. Carolien legt uit dat de ijsbaan, net als de normale bezienswaardigheden, verhalen oproept van vroeger. "En dat is de bedoeling. Zo kan ik bij die ijsbaan zeggen tegen mijn nichtjes: 'Joh, ik weet nog dat je vader en ik vroeger op het ijs stonden', en dan komt er een heel verhaal."

De bedstee

Het is niet moeilijk om herinneringen op te roepen bij bezoekers. In de oude boerderij uit Vierhouten tuimelen de verhalen van dertigjarige vriendinnen over elkaar heen. "O, kijk zo'n bedstee had mijn oudtante nog. Dat was zo'n fijne plek als kind", zegt de een, "Ja, dat ken ik ook. Weet je, ik heb daar nog wel een leuke anekdote over", zegt de ander. Ondertussen pruttelt een ketel boven een knapperend haardvuur. Een Irakese vrouw van de integratiecursus inspecteert ondertussen het linnengoed van de boerin. Ze neust door de kasten en raakt alles aan. Totdat iemand haar erop wijst dat ze aan de verkeerde kant van het afscheidingslint staat. "Sorry", stamelt ze met een verlegen lach en kruipt weer snel onder het touw door.

Kerstkaarttraditie

De tocht door het park vertelt het verhaal van het winterleven van vroeger, maar geeft ook een kijkje in de keuken van de kersttraditie. In de Zaanse Buurt is in een van de huizen het verhaal te lezen over de kerstkaarttraditie. Rond 1900 stuurde iedereen kerstkaarten met een schoorsteenveger erop. Het volksgeloof ging er van uit dat de zwarte schoorsteenveger magische krachten bezat. Zo stond hij voor vruchtbaarheid en jong geluk, en dat wenste iedereen elkaar met het nieuwe jaar graag toe.

Het enge Roverspad

Achter de Zaanse Buurt klimt een bospad de heuvel op. Een gure wind waait door de bomen. Het zogenaamde Roverspad is alleen voor echt waaghalzen. Het pad is verlicht met allemaal kleine lampionnetjes. De wind die zo hard waait lijkt net echt, maar het komt uit onzichtbare luidsprekers. Het Openluchtmuseum heeft de luidsprekers opgehangen om de ontdekkingstocht nog een stukje enger te maken. Maar deze tocht is het spannendst als men hem in het donker aflegt. Want het is in deze wintertijd al om 17:00 uur aardedonker en het park sluit pas om 20:00 uur. Een scary speurtocht in het donker is dan een mooie afsluiter.

Reportage - Laatst gewijzigd: 2019-01-31 13:53:15 · Gepubliceerd: 1 december 2008 - 3176