archief oud artikel 5 juni 2009 Amersfoort, Utrecht Het Mondriaanhuis beperkt zich niet langer tot strikt constructieve kunst. Na een verbouwing heropende het Amersfoortse museum deze week met de tentoonstelling 'Zonen en Dochters van Amersfoort'. In de tentoonstelling reageren jonge kunstenaars op het werk van Piet Mondriaan. Alle kunstenaars hebben één ding gemeen: ze vinden hun wortels - net als Mondriaan - in Amersfoort. De werken zijn niet per se abstract en constructief, maar daarom niet minder mooi.

Amersfoort is jarig. Overal in de stad wapperen sinds enkele maanden de rood-witte vlaggen, die blij vertellen over de 750e verjaardag van de stad. Overal is feest, vermaak en cultuur, ook in de Amersfoortse musea. 'De Zonen en Dochters van Amersfoort' is een aangepast jubileumprogramma van de Amersfoortse musea. De 'kinderen' van Amersfoort - jonge kunstenaars die een binding met Amersfoort hebben - exposeren met kunstwerken die geïnspireerd zijn op het werk van de Amersfoortse meesters. De tentoonstelling is tot 13 september 2009 te zien.

Dochters van Amersfoort

Via metalen trappen - alles in het Mondriaanhuis heeft een typische industrielook - laat Jolanda Meulendijks de bovenverdieping zien. Daar hangen (en staan) de kunstwerken van de 'Zonen en Dochters van Amersfoort'. Elk van hen heeft vier kunstwerken van Mondriaan als uitgangspunt genomen en er een eigenzinnige reactie op gegeven.

• Ayuk Kuperus is normaalgesproken papierkunstenares, maar werkte speciaal voor deze tentoonstelling met gezandstraald licht. Haar werken zijn geïnspireerd op de landschappen die Mondriaan aan het begin van zijn carrière schilderde.
• Ilse Leenders maakte zes prachtige foto's, geïnspireerd op het leven en werk van Mondriaan. Heel bijzonder is de foto van een model wiens haar in een enorme puntige vlecht met rode, gele en blauwe punaises aan een muur is geprikt. Een andere foto beeldt Mondriaans liefde voor de dans uit: witte voetstappen laten de danspasjes van iemand die de foxtrot danst. De pasjes lopen zorgeloos het water op. En weer terug.
• Hellen Abma blijft het dichtst bij de originele kunstwerken, maar heeft tegelijkertijd haar fantasie de vrije loop gelaten. Duidelijk geïnspireerd op het boek Alice in Wonderland, maakte ze kleur- en fantasierijke werken. Het meest aanwezige kunstwerk - misschien ook wel het grappigste - is ter plekke op de muur van het Mondriaanhuis aangebracht. Een aantal zwarte lijnen met een stel rode, gele en blauwe hazen. Wie de werken van dichterbij bekijkt, ziet dat de zwarte lijnen bandensporen zijn, die de hazen hebben platgereden.

De school van de concrete kunst

Het Mondriaanhuis staat aan de Kortegracht, één van de mooiste plekjes van Amersfoort. Vanaf de Langestraat, de drukke winkelstraat in het centrum van Amersfoort, is het uithangbord van het Mondriaanhuis al te zien. Piet Mondriaan groeide samen met zijn broertjes en zusje op aan Kortegracht nummer 11, direct naast de bassisschool, waar zijn vader hoofd der school was. In zekere zin stond Piet Mondriaan later ook aan het hoofd van een school, de school van de constructieve en concrete kunst. Het Mondriaanhuis laat zien hoe Mondriaan tegen kunst aankeek en hoe hij tot die opvattingen kwam.

Het Mondriaanhuis toont slechts een paar werken van Piet Mondriaan. Het leeuwendeel van de kunstwerken in het museum is van kunstenaars die in de stijl van Mondriaan werken of werkten. Eerder waren dat vooral constructieve en concrete werken, maar dat principe laat het Mondriaanhuis nu varen. "We kennen Mondriaan allemaal van de gele, blauwe en rode vlakken, maar dat was pas aan het einde van zijn carrière. We moeten niet vergeten dat er ook nog een Mondriaan voor het abstracte was", zegt Jolanda Meulendijks, wijzend naar een landschapsschilderij van Mondriaan. De medewerkster van het Mondriaanhuis laat de schatkamer zien, waarin het schilderijtje hangt. "Hier proberen we zoveel mogelijk werken van Mondriaan tentoon te stellen." Dat valt nog niet altijd mee, want het Mondriaanhuis heeft geen geld om zelf veel schilderijen aan te kopen, dus moet het doen met bruiklenen van musea en verzamelaars.

Klimaat

Nu het museum is verbouwd, wordt het gemakkelijker om mooie bruiklenen te krijgen, denkt Meulendijks. Dat heeft niets te maken met het uiterlijk van het museum, maar met een technische kwestie: de klimaatregeling. In musea is het van groot belang dat het niet te vochtig of te droog is en de temperatuur gunstig en constant is. Voorheen was dat een probleem, maar sinds de verbouwing werkt de klimaatbeheersing als een zonnetje.

Recensie - Laatst gewijzigd: 2011-05-09 10:46:50 · Gepubliceerd: 5 juni 2009 - 1570