Vier premières in vier dagen
archief oud artikel 1 oktober 2009 Het Nederlandse operaseizoen draait weer op volle toeren. In de afgelopen dagen gingen maar liefst vier producties in première. Twee daarvan waren topvoorstellingen, die klopten en klonken als een bus. De andere waren mwah-mwah.
Productie van goud
ENSCHEDE - De Nationale Reisopera begon op zaterdag 26 september haar seizoen met Das Rheingold. Dat is één van de vier delen van de opera Der Ring des Nibelungen, een megawerk van Richard Wagner (het duurt bijna zestien uur). De Reisopera is van plan de komende jaren alle delen van die opera op te voeren. Het was een bijzonder geslaagde seizoensopener. De productie was heerlijk om naar te kijken, met veel special effects en mooie plaatjes. Regisseur Antony McDonald vertelde bovendien op een spannende en moderne wijze het oude verhaal over de strijd tussen de goden en de Nibelungen (een soort dwergen) om een gouden ring. Er werd verder prima gezongen in deze productie. En nog interessanter was het orkest onder leiding van Ed Spanjaard. Met hen hoefde je je geen moment te vervelen. Lees hier de uitgebreide recensie over Das Rheingold.
Dido-hype
ZWOLLE - Het gezelschap Opera Zuid begon op diezelfde zaterdag haar seizoen met een productie van Dido and Aeneas, de enige opera van Henri Purcell. Regisseur Hans Nieuwenhuis gaf een originele draai aan het verhaal, maar de personages in het stuk kwamen daardoor niet helemaal uit de verf. Er werd wisselend gezongen. De bariton Jussi Lehtipuu zong mooi als Aeneas, maar hij kon zijn rolletje niet het gewicht meegeven dat het nodig had. Catherine Daniel was in de hoofdrol van Dido maar mondjesmaat overtuigend. Lees hier voor onze uitgebreide recensie over Dido and Aeneas.
Dido-hype II
AMSTERDAM - De Nederlandse Opera kwam enkele dagen na Opera Zuid, op dinsdag 29 september, ook met een productie van Dido and Aeneas. Een beetje dubbelop, maar het is dan ook Purcell-jaar: de componist werd 350 jaar geleden geboren. In elk geval stak deze productie naar mijn idee een stuk beter in elkaar. De zangers waren erg goed, met hoofdrollen voor Luca Pisaroni als Aeneas (hij wist zijn rol wél formaat te geven) en Malena Ernman als Dido, een sopraan die heel gevoelig zong en je aan het einde tot tranen toe beroerde. De Britse regisseur Deborah Warner maakte een vlot en overtuigend spektakel van de korte opera. Het koor en orkest Les Arts Florissants zorgden ondertussen dat de muzikale kant van het verhaal meer dan dik op orde was. Lees hier onze uitgebreide recensie over Dido and Aeneas.
Modern gepiep
AMSTERDAM - De Nederlandse Opera liet op maandag 28 september nog een andere opera in première gaan: After Life. De opera van de Nederlandse componist Michel van der Aa werd in 2006 voor het eerst opgevoerd en nu in gewijzigde vorm herhaald. Hoewel de mix van toneelspel en videobeelden je aandacht makkelijk de gehele voorstelling vast kon houden, was de muziek alleen voor insiders weggelegd. Het was allemaal erg modern, met veel onlogische, ‘valse' melodieën en veel elektronisch gepiep en gepok tussendoor. Alleen als je verzot bent op moderne dingen, zou ik hier m'n geld aan besteden. Lees hier de uitgebreide recensie over After Life.
Recensie - Laatst gewijzigd: 2022-12-27 16:42:24 · Gepubliceerd: 1 oktober 2009 - 616
