Mens en dier lijken meer op elkaar dan wij denken
archief oud artikel 17 december 2009 Nijmegen, Gelderland 'Zo baas, zo hond', wordt wel eens gezegd. Een dier vertoont soms gelijkenissen met de mens en andersom geldt dat ook. Barbara Polderman houdt zich al haar hele artistieke leven bezig met mensen en dieren. In de tentoonstelling 'Home Is Where The Heart is' in Museum Het Valkhof in Nijmegen staat de vraag centraal: Lijken dieren op mensen of mensen op dieren?
Dieren en mensen kennen dezelfde emoties. Een dier kan net als de mens verdrietig, blij of heel enthousiast zijn. In de sculpturele installaties van Polderman zijn deze expressies tot in het kleinste detail uitgewerkt. De Vrouw Met Hoed is in gedachten verzonken, het Staand Meisje is heel plotseling stil blijven staan en een liggend paar ontroert door hun intimiteit. Ook dieren geeft ze prachtige uitdrukkingen mee. De wilde Wolf neemt een dreigende houding aan, de volwassen Olifant is waakzaam over zijn kleintje en de Uil Op Nest kijkt heel stoïcijns in de verte.
Toch zijn er grote verschillen tussen de menselijke kunstwerken en de dierlijke. Bij de mensfiguren is meteen te zien of het om een man of een vrouw gaat, of iemand jong of oud en blij of verdrietig is. De houding en de uitdrukking van de personen spreken boekdelen. Een dier houdt het soms nog even spannend en dwingt ons om verder na te denken. Polderman zegt hierover: "Dieren kunnen soms menselijke trekken hebben, maar ze blijven vaak ondoorgrondelijk. Hun identiteit staat voor mij dicht bij de natuur, dichter dan die van de mens. Mensen projecteren hun emoties en gevoelens op dieren. Ze staan symbool voor menselijke eigenschappen: 'zo stom als een rund', 'een geheugen als een olifant' en 'trots als een pauw'. We zien graag iets menselijks in het dier."
De installaties van Barbara Polderman worden opgebouwd uit een mix van materialen. Dit geeft de kunstwerken een fantasierijke uitstraling. Een uil is bijvoorbeeld niet zomaar een uil, maar opgebouwd uit bijzondere materialen met elk hun eigen functie. "In materiaal zoek ik kenmerken die kunnen uitdrukken of bijvoorbeeld een huid zacht, transparant of kwetsbaar is. Net zo ruw als bont waarvan de haren losgetrokken zijn", vertelt Polderman. "Het verleden van oude en gebruikte gordijnen, meubelstof en kleding, combineer ik met nieuwe textiel. Ook in de verwerking en bevestiging zoek ik naar manieren die de inhoud en uitdrukking van het werk versterken. Bijvoorbeeld of de huid van een beeld van stof of leer moet zijn, met naald en draad vastgezet, gedrenkt in polyesterhars of dat ik het alleen maar moet vastzetten met spelden."
Deze materialen zijn dan ook het bijzondere aan de tentoonstelling van Polderman. 'Home Is Where The Heart Is' laat een hele andere dierenwereld zien. Want elke tijger heeft zwarte strepen en elke ijsbeer is wit. Polderman stapt 'out of the box' en geeft een olifant een Indisch kleedje met glanzende gouden en rode stoffen. Polderman dwingt ons verder te kijken dan de zachte pluizige vacht van een konijntje of de gevaarlijke schubben van een krokodil. Dieren hebben net als wij emoties en lijken veel meer op mensen dan wij willen geloven.
De tentoonstelling 'Home Is Where The Heart' is te zien van 23 januari tot en met 9 mei 2010 in Museum Het Valkhof in Nijmegen.
Redactioneel - Laatst gewijzigd: 2011-05-09 10:46:50 · Gepubliceerd: 17 december 2009 - 928
