Slapen-in-een-trein

Bijzondere overnachting een slaaprijtuig

archief oud artikel 27 juli 2010 Toerisme As, Limburg-Belgie Bij de toegangspoort van Nationaal Park De Hoge Kempen rijdt een oude locomotief. Al tuffend stoomt ze voort, geleid door een liefdevolle hand. Maak een ritje over het oude kolenspoor in het Belgische As en blijf slapen in een oude slaapwagon. Dat slaapt verrassend lekker!

Kilometers spoor schoten onder mij door, ik ben op weg naar jou, want ik ben weg van jou! De liefde die Guus Meeuwis in zijn bekende liedje 'Per spoor' bezingt, is levensecht voor onze machinist Edwin Dewalheyns. Hij is al 42 jaar machinist en werkte in Nederland, Polen en België. Liefkozend praat hij over zijn locomotief, waarin hij met ons een ritje maakt over het oude kolenspoor door Nationaal Park De Hoge Kempen. Waarom hij voor dit beroep heeft gekozen is voor hem heel simpel. "Ik ben zo geboren. Mijn grootouders en broers waren ook machinist en namen mij mee naar het spoor. Als ik twee spoorstaven voor me zie, dan ben ik tevreden." Volgens Dewalheyns praat de locomotief tegen hem. "Een stoomlocomotief is als een symfonisch orkest, zoveel geluiden. En de machinist is de dirigent, die de geluiden moet sturen."

Op zoek naar nog meer originele slaapplaatsen? DagjeWeg.NL verzamelde bijzondere overnachtingen.

Vrouwelijk gen

We zitten samen met Dewalheyns in de cabine, iets wat volgens hem een unieke belevenis is. "In Nederland hebben ze veel meer regeltjes." De locomotief die ons over het spoor dendert, deed in 1962 dienst in het Duitse leger als rangeerlocomotief. Het ritje wat we nu maken is niet eens zo spectaculair, maar de verhalen van onze machinist maken het tot een belevenis. Volgens hem heeft de locomotief een vrouwelijk gen. "Het is een zij, want ze is net als een vrouw. Hoeveel liefde je haar geeft, zoveel krijg je ook terug", vertelt hij vol overtuiging. Regelmatig laat hij een flinke toeter horen, om alle dieren van het spoor te jagen. "Ik toeter altijd, want ik moet de rest van de wereld laten weten dat ik met dit monster op weg ga", vertrouwt Edwin ons toe. Eens remde hij zo hard voor een konijntje dat de gasten in de restaurantwagon hun soep achter de oren hadden. "Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het diertje dood te rijden."

Liefde voor de natuur

Zo nu en dan vinden we een obstakel op de weg en stapt Dewalheyns uit om een tak van het spoor te gooien. Zijn eerbied voor de natuur is bijna aandoenlijk en als we een ree over het spoor zien lopen, heeft de natuur ons ook te pakken. Na ongeveer een uurtje rijden heeft de 'oude dame' haar plekje bij het station weer gevonden en nemen wij weer afscheid. We gaan richting onze slaapplaats voor de nacht. Wij slapen vannacht in een oude slaapwagon uit 1951, die ooit door Oost-Duitsland reed. Nu is het een low budget overnachting voor toeristen, die wel eens iets anders willen. Veel comfort verwachten we niet, maar we zijn wel heel benieuwd!

Pure nostalgie

Kurt Rondelez ontvangt ons bij de treinen en laat ons de coupé zien. "Echte slaaptreinen zijn er eigenlijk niet meer, mensen doen het puur voor de nostalgie", vertelt hij. Het Kolenspoor is een vrijwillige organisatie, die toeristen een overnachting en een ritje met de trein aanbiedt. Het spoor bevindt zich bij één van de vijf toegangspoorten van Nationaal Park De Hoge Kempen. "Veel wandelaars komen hier een nachtje slapen. Vannacht slapen er negen mensen en we hebben plaats voor twintig." Hoewel de bedjes wat krap lijken, besluiten we het er toch maar op te wagen. Maar eerst lopen we even door de trein, naar de keuken en de restaurantwagon. Het ruikt een beetje muffig, maar het voelt wel avontuurlijk. We pakken een biertje uit de koelkast en gaan op het perron zitten. Het is doodstil om ons heen en we voelen ons bijna alleen.

Verrassend uitgerust

Een biertje later besluiten we onze bedjes op te zoeken. In de coupés zit een wasbak onder een deksel, waar een spiegel boven hangt. Om ons iets meer ruimte te geven heeft Kurt ons twee aangrenzende coupés toegewezen. We kiezen allebei voor het bovenste bed en klauteren via het trapje naar boven. Al snel blijkt dat de bedden voor lange mensen niet geschikt zijn. Hoewel we zelf niet tot de langsten behoren, raken onze voeten het voeteneinde al. En zorgeloos omrollen is er niet bij. Toch vallen we snel in slaap in de rustige omgeving. De volgende ochtend worden we toch verrassend fris wakker en na een douche is het tijd voor een ontbijt. Wie een mindere nacht achter de rug heeft, kan hier de nodige energie opdoen. Heerlijke broodjes, beleg, koffie, thee en jus d'orange. Het ontbijt doet niet onder voor een luxe hotel. Wie eens buiten de gebaande paden wil slapen, moet een kijkje over de grens nemen. Slapen in een trein? Dat slaapt heerlijk!

Film van de logeerpartij

Het plaatsje As ligt vlak over de grens met België. Vanaf Maastricht is het ongeveer een halfuur rijden. Voor een weekendje in deze Limburgse hoofdstad is deze overnachting dan ook een prima optie.