Recensie DagjeWeg.NL over #eetclub
archief oud artikel 7 december 2010 Cultuur De eetclub: een bloedstollende thriller van Nederlandse bodem. De verwachtingen zijn hooggespannen. Maakt de film deze verwachtingen waar? DagjeWeg.NL nam de proef op de som en oordeelde: "De film is spannend, maar je zit niet op het puntje van je stoel."
De film De eetclub van regisseur Robert Jan Westdijk gaat over Karen (Bracha van Doesburgh), een ietwat naïeve vrouw die samen met haar man Michel (Mark van Eeuwen) van Amsterdam verhuist naar een chique villawijk in het Gooi. Daar wordt ze meteen omarmd door binnenhuisarchitecte Hanneke (Halina Reijn). Via Hanneke ontmoet Karen de Gooische vrouwen Patricia (Irma Hartog), Angela (Birgit Schuurman) en Babette (Angela Schijf) die samen een eetclubje hebben. Met veel wijn en lekker eten vullen de verwende vrouwen hun teveel aan vrije tijd. Maar hoe gezellig deze avonden ook lijken, iedereen heeft geheimen voor elkaar. Karen gaat op onderzoek uit. Maar als de beerput eenmaal is geopend, lijkt het goed fout te gaan.
Het drama begint als Karen wordt gebeld met de boodschap dat het huis van Babette en haar man Evert (Bas Keijzer) in de brand staat. Babette en de kinderen kunnen ontsnappen, maar Evert is spoorloos. Later vinden ze een afscheidsbrief van Evert, waaruit blijkt dat Evert zelfmoord heeft gepleegd. Op de begrafenis van Evert gooit Hanneke al haar frustraties eruit bij Karen, die niet snapt wat er aan de hand is. "Wat ben je toch naiëf Karen!", vindt Hanneke. Hierna komen de verhoudingen tussen de leden van de eetclub letterlijk bloot te liggen. Wie kan Karen nog vertrouwen?
Irritaties
Wat na een tijdje gaat irriteren is steeds hetzelfde onheilspellende muziekje. Zelfs wanneer er echt geen vuiltje aan de lucht is, laat deze muziek het lijken alsof het drama om de hoek is. Bijvoorbeeld wanneer Karen bezig is met een kopje thee. Ook de teksten van de personages zorgen soms voor plaatsvervangende schaamte. Bijvoorbeeld tijdens de grafrede van de man van Patrica, Simon (Thom Hoffman), nadat een van de personages van het balkon is gevallen. "We hadden je vangnet moeten zijn, maar we waren het asfalt." Ook blijft De eetclub een echte Nederlandse film, waarbij een grote hoeveelheid bloot niet uitblijft. Vaak terwijl het niets toevoegt aan de spanning van het verhaal.
Pluspunten
Wat wel een groot compliment verdient is de uitstraling van de film. Van de auto's waarin de diva's rondscheuren, tot de Gooische villa's: alles is even jaloersmakend. Ook de kleding van de personages is om door een ringetje te halen. Je ziet maar zelden iemand in een uitgelubberde joggingbroek rond huppelen. En bij een film die De eetclub heet, kunnen de heerlijkste gerechten niet uitblijven. Vanuit je rode bioscoopstoel loopt het water je al in de mond.
De eetclub is een verfilming van de gelijknamige bestseller van Saskia Noort. Net als het boek blijft de film redelijk oppervlakkig en is die makkelijk te verteren. Een spannende soap. Maar of je daarvoor naar de bioscoop moet...
DagjeWeg.NL-waardering: 
Recensie - Laatst gewijzigd: 2014-01-31 12:16:20 · Gepubliceerd: 7 december 2010 - 844
