archief oud artikel 5 augustus 2011 Geschiedenis Venlo, Limburg "Beleef de geschiedenis." Zodra een museum dat zegt, krijg ik al zware twijfels. Beleven houdt voor mij meer in dan alleen kijken. Ik moet horen, voelen, proeven. Al mijn zintuigen prikkelen. Pas dan gaat iets voor mij leven. Een bezoek aan het Limburgs Museum? Ik zag de bui al hangen. Een saaie morgen vol gortdroge geschiedenis, alleen om naar te kijken. Maar niets is minder waar.

Staande op de stoep van station Venlo kan ik het Limburgs Museum moeilijk over het hoofd zien. Het prominente gebouw van glas, steen en staal grijpt meteen mijn aandacht. Wanneer ik het gebouw binnenstap ervaar ik de ruimte van het ontwerp. De grote glazen ramen en hangende trappen geven me een gevoel van vrijheid.

360 graden geschiedenis

Ik loop de trap af naar beneden en kom aan bij de historoscoop. Een affiche meldt me dat de film van 25 minuten verhaalt over 150.000 jaar geschiedenis van Limburg. Nieuwsgierig wandel ik naar binnen. Het panoramascherm van bijna 40 meter in omtrek is in een cirkel geplaatst. Waar je als bezoeker ook zit, de film omarmt je letterlijk van alle kanten. 3D-films kijken is niks vergeleken met dit! En met speciale effecten, zoals een koude wind die in je nek blaast en lichtflitsen om je heen, lijkt het net alsof je zelf onderdeel bent van de film.

Heiligheid

Na de film wandel ik verder door de gang. Naast de historoscoop zijn er nog drie zalen op de begane grond. Elk heeft zijn eigen thema. De zaal 'Jager wordt Boer' heeft een heuse eyecatcher: het kamp van de rendierjagers. Een grote tipitent van dierenhuiden pronkt midden in de zaal. Er om heen staan twee jagers. Eén heeft zijn arm opgeheven en zijn grote vuist omklemt een speer. Zijn ogen staan grimmig en zijn mond heeft een verbeten trek. Alsof hij elk moment de speer naar zijn prooi kan gooien. Een zaal verder beland ik in een Romeinse straat, met een heus marktplein. Koopmannen en ambachtslieden proberen hun waren te slijten. Romeinse soldaten bewaren de orde met hun glinsterende zwaarden. Het enige wat ik mis zijn de geuren van vers brood, gebakken vis en geroosterd vlees, die zo typisch zijn voor een markt. Maar de tentoongestelde voorwerpen maken het goed. Een aantal waren ook te zien in de film. Leuk om ze nu van dichtbij te bewonderen. De laatste zaal maakt een diepe indruk op me. De muren zijn donkerpaars en de vloer is zwart. Kleine lichtspotjes schijnen op de gouden lijsten van de religieuze schilderijen die aan de muren hangen. In het midden is een kapel ingericht. Een kleine twintigtal houten heiligbeelden kijken me met een serene blik aan. Ik word stil bij het zien van zoveel heiligheid.

Cursus Limburgs dialect

Op de eerste verdieping is de zaal 'Limburg ontstaat... steeds opnieuw'. De zaal is ruim en de vitrinekasten zijn de grootste die ik ooit heb gezien. In de zaal zijn kleine themakamers gemaakt die onderwerpen als de mijnwerkers en pottenbakken belichten. In het midden van de zaal staat een klein beeldscherm. Als je op de knop drukt, krijg je een cursus Limburgs dialect. De zachte g's en brouwende r's overvallen mijn oren. Al snel volg ik het Limburgse koeterwaals niet meer en gok ik fout. Tot groot vermaak van twee kinderen, die vlak naast me druk aan het kleuren zijn aan de kindertekentafel.

Mien waar is m'n feestneus

Limburg is Limburg niet zonder carnaval en daar besteedt het museum dan ook aandacht aan. Achter elk deurtje - als bezoeker mag je op de derde verdieping nieuwsgierig rondscharrelen achter deurtjes en in lades – wacht me een nieuwe verrassing. Prinsenmutsen, de kleding van de nar, de stadssleutel en andere carnavalsattributen zijn uitgestald. Ook de originele feestneus van Toon Hermans, die hij droeg bij het zingen van zijn carnavalskraker 'Mien waar is m'n feestneus', brengt me in de feeststemming. De zaal 'Kijkje in de keuken' is tevens een aanrader. Want wat is Limburg zonder zijn vlaai? Bij het zien van zoveel verschillende gerechten loopt het water me in de mond. Maar niet getreurd, in het museum zit ook grand café. Het Gouvernement serveert onder meer dezelfde heerlijkheden die ik net heb gezien. Het Limburgs verleden is dus niet alleen te zien, maar ook te proeven!

Pieke voor de kids

Tijdens mijn rondtocht lette ik ook op de kindvriendelijkheid van het museum. Want bij een museum denk ik niet meteen: "Laat ik de kids meenemen". Maar ook hiervoor slaagt het Limburgs Museum met vlag en wimpel. Bij binnenkomst maakt de jonge bezoeker kennis met museumvogel Pieke. Pieke is een blauwe snuiter met een rode hoed, die zijn nest met eieren kwijt is geraakt. Aan de kinderen de taak om de eieren weer op te sporen. In elke zaal is een ei verstopt. Als je op het knopje bij het ei drukt, krijg je een opdracht. Heb je alle opdrachten goed? Dan vind je het nest van Pieke. Naast deze speurtocht is er op elke verdieping een waar ze gezellig kunnen kleuren, puzzelen en mozaïeken.

Zie, voel en proef zelf

Met een voldaan gevoel verlaat ik aan het begin van de middag het Limburgs Museum. Mijn vooroordeel dat musea saai zijn, moet ik bijstellen. Het Venlose museum laat je geschiedenis zien, voelen en proeven als nooit tevoren. Kortom, wil je Limburg ontdekken en letterlijk de geschiedenis proeven, bezoek dan dit museum in het land tussen Maas en Rijn!

Reportage - Laatst gewijzigd: 2011-08-05 15:47:35 · Gepubliceerd: 5 augustus 2011 - 1172