Terug in de tijd op het Muiderslot
9 april 2015 bijgewerkt: 9 oktober 2018 Geschiedenis Muiden, Noord-Holland Daar waar eens de ridders af en aan draafden, gasten van koninklijke bloede zich in hun beddenkoets nedervleiden en P.C. Hooft de scepter zwaaide; daar loopt de redactie van DagjeWeg.NL op een stormachtige lentedag de ophaalbrug op. We gaan op ontdekkingstocht door het Muiderslot.
P.C. Hooft, wie kent hem niet? Zijn hart lag bij de literatuur, maar in het dagelijks leven werkte hij als drost van Muiden en regeerder van de regio. "Hij had een ambtswoning nodig en kwam op het Muiderslot wonen", licht gids Monique toe. Inmiddels is in zijn voormalige optrekje de grootste collectie rond P.C. Hooft te vinden. Je kunt het kasteel via drie verschillende routes verkennen, maar DagjeWeg.NL gaat eerst veilig onder leiding van een gids terug in de tijd.
Voor Pampus liggen
Monique neemt ons met de gidsroute terug in de tijd naar de zeventiende eeuw. In de Gouden Eeuw was het Muiderslot een teken van blakend welvaren. Onze reis begint in de kamer waar Hooft het meest verbleef, een woon- en slaapkamer in één. "Kijk", zegt Monique, wijzend naar een schilderij in Hoofts ambtswoning, "het Muiderslot was ooit omgeven door water. Het slot is gebouwd op een zandbank, en bij laag water kwamen de schepen vast te liggen. Daar komt de uitdrukking 'voor Pampus liggen' vandaan."
Biertjes hijsen bij het ontbijt
In de volgende kamer schuiven we aan bij de ontbijttafel van het Muiderslot. Er staat een ontbijtje in de sfeer van kunstenaar Pieter Claesz, op de achtergrond hangt - heel toepasselijk - zijn stilleven. "Wat drinken ze bij het ontbijt, denk je?" Vraagt Monique. Een yoghurtdrink zal het niet wezen, maar het antwoord verbaast toch: "Bier! Want het water was ondrinkbaar en koffie en thee waren onbetaalbaar." Ze klapt een luikje open. "Hieronder zit de bierbrouwerij, dus lege vaten konden ze naar beneden laten zakken en vol weer ophijsen. Beneden vind je ook een bakkerij, voor het geval het Muiderslot belegerd werd. En zie je die broodjes? Hoe witter, hoe luxer."
Tussen edelen, dieven en... Ali B?
Via de keuken vol voedsel en gezegden ("het varken kon zichzelf bedruipen") en een specerijenkabinet met een romantisch tafereel van de Noord-Hollandse school vervolgen we onze weg naar de belangrijkste ruimte van het Muiderslot: de Ridderzaal. Hier zegevierde het recht, werden straffen uitgedeeld of afgewend en deed Hooft zijn naam eer aan als hoofd van de rechterlijke macht. In deze statige zaal waan je je in een omgeving van welgestelde edelen en om erbarmen kermende dieven. Je ziet haast hoe Hooft de voorgeleide vanaf zijn zetel al dan niet een beminnelijk knikje schenkt. Tot... je naar rechts kijkt en je gewaar wordt van Ali B, die je glimlachend aankijkt.
De Muiderkring van de twintigste eeuw
"Hoofts vriendenkring bestond uit onder andere Joost van den Vondel, Constantijn Huygens en Gerbrand Adriaenszoon Bredero," vertelt Monique. Allen hadden grote invloed op het culturele leven van die tijd. Ze werden ook wel de Muiderkring genoemd. "Wij vroegen onze bezoekers eens wie de Muiderkring van de twintigste eeuw zouden zijn. Onder andere Anna Enquist, Ali B. en A.F.Th. van der Heijden waren het antwoord." Niet alleen Hoofts bevriende letterkundigen en historici vonden hun weg naar het Muiderslot, ook koninklijke gasten als Willem van Oranje en Prins Hendrik kwamen wel eens aanwaaien.
Slapen in weelde en ratten als buurman
Dat brengt ons in de Prinsenkamer, ook wel de blauwe kamer genoemd - omdat er alleen maar blauw bloed lag. Monique: "Het bed heeft zelfs een ventilatieluikje, die je met dat kwastje open kon trekken tijdens een benauwde zomernacht." Het vertrek is werkelijk van alle gemakken voorzien - in schril contrast met de vreselijkste kamer van het Muiderslot, de vergeetkerker. In de diepte vernikkelde je van de kou en was het liefste gezelschap wat je kon krijgen dat van de ratten. Brr. Tijd om de boel de boel te laten, snel naar de Ridderroute!
Bescherm het Muiderslot!
De Ridderroute leidt ons door de tijd vââr de Gouden Eeuw, de Middeleeuwen, toen Graaf Floris V nog heerste. We beklimmen de torens, verkleden ons als jonkvrouw en schildknaap en proberen het boogschieten. Ook bespieden we vanaf de weergang de vermeende vijand in de verte en nemen we in de Wapenzaal de wapens ter hand. Helaas verstrijken de Middeleeuwen voor ons iets sneller dan gemiddeld: de tijd is op. We moeten terug naar de auto. Met een zucht gooien we onze harnas in de wilgen. Het Muiderslot, daar komen we zeker nog eens terug. Dat moet wel, want onze strijd is nog niet gestreden...
Reportage - Laatst gewijzigd: 2018-10-09 16:19:52 · Gepubliceerd: 9 april 2015 - 7547
