Ontmoet nijntje en haar vriendjes in het nijntje museum
archief oud artikel 5 februari 2016 Zakelijk Utrecht, Utrecht Het liefste en meest iconische konijntje van de hele wereld heeft haar eigen museum. Zaterdag 6 februari 2016 werd het nijntje museum in Utrecht geopend. Een museum waar peuters en kleuters kruipen, rennen en dansen door wereld van nijntje. Zo leren ze spelenderwijs de wereld om hen heen beter kennen. De redactie van DagjeWeg.NL was bij de feestelijke opening van het museum en had een heuse meet and greet met nijntje herself!
Een feestelijke opening
"Woont nijntje hier?" vraagt een meisje aan haar moeder. "Nee, lieverd. Dit is een kerk." Ouders met trappelende kindjes zitten in de Nicolaïkerk voor de officiële opening van het nijntje museum. Ze krijgen een broodje – in de vorm van nijntje uiteraard – en een pakje drinken. Er staan allerlei dozen bij elkaar, waardoor het lijkt alsof nijntje nog midden in een verhuizing zit. De kindjes zitten op zachte kussens op de grond voor de preekstoel. Dan komt Kim-Lian van der Meij tevoorschijn en heet iedereen welkom. "Vinden jullie nijntje lief?" vraagt ze het publiek. "JA!" schreeuwen en gillen de kinderen. Haar praatje wordt ruw onderbroken door Spik en Span, de verhuizers van nijntje. Ze willen het nijntje museum openen, maar de sleutel is kwijt! Na een hysterische sketch is de sleutel eindelijk gevonden en rennen de kinderen zingend achter Kim-Lian en Spik en Span aan naar buiten. En daar is ze dan, aan de overkant van de straat: nijntje staat al buiten bij de ingang van het museum. Een jongetje werpt zich tegen haar aan voor een dikke knuffel. Kindjes staan geduldig in de rij voor een handje of een high five. Dan stormen ze als een malle naar binnen, gooien hun jassen uit en beginnen gelijk verhit te spelen.
De wereld van nijntje
Alle kamers in het nijntje museum hebben een eigen thema. Er is een dokterskamer, waar kindjes zelf patiënten kunnen verzorgen, hun ogen kunnen testen en waar ze elkaar kunnen wegen en opmeten. Er zijn ook bedjes en verkleedkleren, zodat ze echt zelf doktertje kunnen spelen. "Hier ben ik al één meter!" schreeuwt een meisje blij uit. Naast de dokterskamer is een kamer vol kunst over nijntje. Beelden, tekeningen en een expositie van schuimrubber. Kinderen stellen hier hun eigen tentoonstelling samen, maken schilderijen met magneetjes en leren welk gereedschap een kunstenaar nodig heeft. Er is een keukentje met kastjes vol eten en huishoudelijke spulletjes, een bad met ballenbakballen in plaats van bubbels, een slaapkamertje waar je elkaar in kunt stoppen voor het slapengaan en een hoekje waar je rustig boekjes kunt bekijken of elkaar een verhaaltje voorleest. In de huiskamer bekijken kinderen filmpjes en kunnen ze met elkaar 'bellen'.
Grappig en schattig
Eigenlijk kunnen kinderen in alle ruimtes van het nijntje museum oneindig spelen en van alles leren: over dieren, over verkeersregels, over kunst en ga zo maar door. Er is zelfs een treintje met een spoorwegovergang. De kindjes verdelen als vanzelfsprekend de taken: één iemand rijdt de trein, een ander houdt de slagboom omhoog en nog eentje staat erbij en knikt er goedkeurend naar. Als we in de kunstruimte twee kleine meisjes vragen wat ze tekenen, antwoorden ze "het huis van boris de beer!" alsof dat ontzettend logisch is. En ze vinden nijntje zo lief "omdat ze grappig en schattig is". Het is wel duidelijk dat alle kindjes helemaal gek zijn op nijntje en haar vriendjes. En wat ook al snel duidelijk is, is dat de meeste kindjes nog luiers dragen. Af en toe rent er eentje enthousiast voorbij, een warme luier walm achterlatend. Een jongetje loopt ons voorbij, zijn neus dichtgeknepen.
Boekjes boven je hoofd
Er is in het nijntje museum zoveel te zien en te doen, dat kinderen er wel een hele dag kunnen spelen zonder zich te vervelen. In bijna alle ruimtes hangen kunstwerken van Dick Bruna, met weetjes erbij. Een van de ruimtes is op een creatieve manier gewijd aan het werk van Bruna: de boekjes van nijntje hangen als slingers boven je hoofd. Ouders kunnen hun kinderen met een gerust hart laten rondrennen en ontdekken zelf ook nog eens van alles. Er is zelfs een nagemaakt bos van karton, waar gezinnen kunnen picknicken met hun eigen lunchtrommeltjes. Ouders mogen dus gewoon hun eigen eten meenemen en in het museum opeten. Aan werkelijk alles is gedacht: de wc's zijn extra ruim en zelfs de wastafels en spiegels zijn op kinderhoogte.
Reportage - Laatst gewijzigd: 2020-09-29 12:17:10 · Gepubliceerd: 5 februari 2016 - 5633
