Chez BROOD is onvergelijkbaar

archief oud artikel 1 maart 2016 Cultuur Landelijk Grof, grappig en een voorstelling die vanaf de eerste paar woorden al diepe indruk maakt: Chez BROOD. Vijftien jaar geleden pleegde Herman Brood zelfmoord, dit jaar zou hij zeventig zijn geworden. Chez BROOD reist tot en met 5 juni 2016 door het land en is een muziektheaterproductie. Absoluut géén musical - dat zou niet passen bij het rauwe imago van Brood. Een show vol weetjes, muziek, drama en vooral heel veel lol.

Keihard met een knipoog

De voorstelling begint met Hermans afscheidsbrief en een doodskist op het podium. De makers zullen wel gedacht hebben: dan hebben we dat zware gedoe maar meteen gehad. Goede vriend Bart Chabot schreef Chez BROOD in samenwerking met Xandra Brood. De titel bedacht Herman Brood ooit zelf: hij was van plan om een solovoorstelling te maken waarin hij over zijn leven zou vertellen. Zonder poespas en opsmuk. Zo is de muziektheaterproductie Chez BROOD ook geworden: geen gedoe en geen glamour. Vrouwen kleden zich op het podium om voor hun dubbelrollen, er wordt met een knipoog maar keihard over de gevolgen van drugs gesproken en alle mooie en minder mooie kanten van Brood passeren de revue. Natuurlijk mogen bekende nummers als Saturday Night, Never Be Clever en My Way niet ontbreken.

Niet te vergelijken

Het verhaal van Herman Brood wordt in Chez BROOD verteld door hemzelf (een rol die ongelooflijk goed wordt gespeeld door acteur Stefan Rokebrand), zijn vrienden Jules Deelder en Bart Chabot, zijn vrouw Xandra Brood en zijn moeder. Jan Rot, de bandleider van de voorstelling, speelt als enige zichzelf en gooit af en toe wat weetjes en anekdotes het publiek in. Het is geen standaard toneelproductie: Chez BROOD is niet te vergelijken met iets anders. Soms praten acteurs tegen het publiek, soms zijn ze in zichzelf gekeerd. Soms zijn ze bloedserieus, soms lachen ze tussendoor om hun eigen woorden. Tijdens dramatische scènes zit je in het theater, tijdens muziekoptredens waan je je bij een concert in Paradiso.

De verschillende kanten van Herman

Door de hele show loopt een speelse lijn tussen fantasie en realiteit. Welke verhalen zijn waargebeurd en welke verhalen heeft Herman destijds zelf aangedikt en zijn sindsdien een eigen leven gaan leiden? Hier komt het publiek nooit echt achter. Wel krijgen ze alle verschillende gezichten van Brood te zien. Zijn onvoorwaardelijke liefde voor zijn kinderen - hij noemde ze zijn 'kleine Broodjes' - zijn haat-liefdeverhouding met zijn carrière en levensstijl, de verschillende verslavingen waar hij mee worstelde en zijn relatie met Xandra. Moeder Brood vertelt tussendoor van alles over zijn jeugd, waardoor je de wilde Herman Brood ineens als lief, zachtaardig en verlegen jongetje gaat zien. In de voorstelling zie je hem uiteindelijk zwakker en moedelozer worden, maar echt dood gaat hij niet.

Een geweldige cast

De acteurs uit Chez BROOD spelen hun karakters zo ongelooflijk goed en vol overgave, dat je bijna zou vergeten dat het allemaal gescript en nep is. Ook erg knap om merkwaardige persoonlijkheden als Jules Deelder en Bart Chabot geloofwaardig neer te zetten zonder dat het gekke typetjes worden. De vrouwen van de voorstelling, Anne Lamsvelt en Rosa Reuten, spelen kriskras meerdere rollen door elkaar en kleden zich elk meer dan tien keer razendsnel om - gewoon op het podium. Je ziet de brillen, haarstukjes en dergelijke, maar toch lijken hun rollen gespeeld door totaal andere mensen. Stefan Rokebrand weet de karakteristieke stem en manier van spreken van Herman Brood vlekkeloos te reproduceren - zo goed dat het bijna griezelig is. De vriendschap tussen de drie mannen - Herman, Bart en Jules - is vaak grappig en stiekem hartverwarmend: geen van allen zijn perfect, maar ze accepteren elkaar zoals ze zijn.

Recensie - Laatst gewijzigd: 2016-03-02 12:29:24 · Gepubliceerd: 1 maart 2016 - 986