Pittig struinen met een prachtige beloning
31 augustus 2023 bijgewerkt: 1 september 2023 Natuur Paesens, Friesland Wij Nederlanders hebben met de Waddenzee een natuurgebied van wereldformaat, gewoon in eigen land! De beste manier om dit wonderschone UNESCO Werelderfgoed te verkennen is er in te stappen: wadlopen. De redactie van DagjeWeg.NL glibberde over de zeebodem voor de kust van het Friese Moddergat en zag een buitenaards landschap. Een betoverende ervaring!
Een must voor iedere Nederlander
Eigenlijk een must voor iedere Nederlander: wadlopen. Nergens ter wereld is een zo groot deel van de zeebodem beloopbaar als de Waddenzee. Ga alleen niet op eigen houtje wandelen, het wad kan verraderlijk zijn. Een redacteur van DagjeWeg.NL nam haar gezin mee en zette onder leiding van een waddengids de eerste stapjes op het wad bij het plaatsje met de toepasselijke naam: Moddergat.
Het lijkt alsof er lood in je schoenen zit. Een perfecte work-out!
Soppen en struinen
Het lijkt zo makkelijk. Even een paar stappen doen op de drooggevallen Waddenzee. Doe het niet zonder gids, waarschuwen de Wadloopcentra in Friesland en Groningen. Het wad is verraderlijk met geulen en slenken die dieper zijn dan je denkt. Onze gids Patricia van Stichting Oan 'e dyk loopt dagelijks over het wad, maar zelfs voor haar heeft de zeebodem steeds weer verrassingen. "Nog geen week geleden dacht ik te kunnen waden door een ondiepe geul naar de volgende zandplaat, maar werd onderuit getrokken door de stroming en enkele meters meegesleurd", vertelt ze.
Met een lichte kriebel in de buik stappen we rond half acht 's avonds bij eb voor het eerst op de Waddenzee. Onze tocht gaat naar de Zoutkamplaag, zo'n vier kilometer uit de kust. De eerste pasjes zijn onwennig. De zeebodem is glad en we wiebelen en wankelen en zwaaien wild met de armen om overeind te blijven. Nadat het evenwicht is hersteld, stappen we zekerder over het wad. De eerste honderden meters gaan door een dikke laag slik. Onze voeten zakken tot de enkels in de waddenprut, die ook nog eens wat ziltig rottend ruikt. Poeh, dat is zwaar zeg! Het lijkt alsof er lood in je schoenen zit. Wel een perfecte work-out, want we voelen beenspieren die we tot nu toe niet kenden.
UNESCO Werelderfgoed
Onze gids heeft er flink de sokken in. Ze doet dit dagelijks, dat merk je. Even tijd om rustig om je heen te kijken en te genieten van dit bijzondere natuurgebied is er nog niet. Want mensen, we lopen wel even door een UNESCO Werelderfgoed, een erkenning die de Waddenzee in 2009 kreeg. Andere grote natuurgebieden met eenzelfde label zijn onder meer de Grand Canyon in de Verenigde Staten en het Great Barrier Reef in Australië.
Het zware slik laten we inmiddels achter ons en we lopen relatief makkelijk over een zandplaat. We houden even halt bij een doorwaadbare geul. Het moment om de omgeving eens even goed in ons op te nemen. Wauw, het weggetrokken water heeft prachtige zandheuveltjes achtergelaten op het wad. Ze liggen in een mooi gelijk ritme als van een regelmatig breiwerk uitgespreid. De late zonnestralen toveren het landschap om tot buitenaards. Het komt nog het dichtstbij een maanlandschap, zoals we dat kennen van foto's. De gids wijst ons op de overal aanwezige zandsliertjes. Dat zijn poepjes van zeepieren. Als we nog even goed in het ondiepe water van de geul kijken, zien we een paar krabben zijwaarts wegschieten. Grappig!
Schatten van het wad
Het water van de geul die we enkeldiep doorwaden, is niet koud. Inderdaad voelen we een lichte stroming aan onze enkels trekken, maar dat is best te doen. Zelfs de kinderen van dertien en veertien jaar oud redden het prima. De jongste buigt zich ineens voorover. Hij heeft iets bijzonders gezien in het wad. Een mondje noemt hij het, dat zich opheft uit de modder en open en dicht gaat. Hij begint fanatiek te wroeten in de modder en haalt een langwerpig slijmerig ding tevoorschijn, dat de vorm heeft van een worstje. De gids kan het niet direct thuisbrengen, maar raadt aan om het mee te nemen naar het wadloopcentrum. Eigenaar Harm Jan Wilbrink weet wel wat het is, denkt ze. Het waddenworstje blijkt eenmaal uit het wad flink modder uit te scheiden en wordt steeds kleiner.
We komen aan bij de vaargeul Zoutkamplaag. Hier krijgen we volop de tijd om op adem te komen. Met de verrekijker speuren we de geul af en zien boten liggen die zich hebben laten droogvallen. Nog wat verderop, achter de boten, spotten we de in de verte vier zeehonden. Ze liggen heerlijk te zonnen op een zandplaat. Deze tocht gaat niet ver genoeg, maar met langere tochten is het mogelijk om naar de Engelsmanplaat te lopen, een gebied waar bijna altijd zeehonden rusten. Rondom klinkt een koor van vogels. Visdiefjes, kokmeeuwen, grutto's, tureluurs en nog veel meer vogels genieten van een maaltje op de zeebodem.
Murmelende zeebodem
Op de terugweg is het water nog iets verder gezakt. Het is bijna niet voor te stellen dat hier enkele uren geleden nog twee meter water stond. Eb en vloed wisselen elkaar tweemaal daags af, in tijdsperiodes van ongeveer zes uur. Het wad blijkt nog een geluidje te produceren dat we nu pas duidelijk horen. Het is een soort murmelen, alsof de zeebodem praat. Het wordt veroorzaakt door zeewater dat wegzakt in kleine gaatjes in de modder. Regelmatig kijken we even achterom, want de zon zinkt nu echt achter de einder en de lucht kleurt van oranjerood naar zacht paars. "Morgen komt er regen", voorspelt een mede-wadloper.
Schoenen te huur
We stappen veilig op de stenen pier, er is vandaag helemaal niemand onderuit gegaan. Toch blijkt de modder door het klossen over de zeebodem wel tot aan heuphoogte te zijn opgespat. Een fijn klusje voor de wasmachine. Bij het wadloopcentrum spoelen we onze schoenen af onder de tuinslang. Wij hadden al gerekend op deze tocht en daarom oude gymschoenen meegenomen. Heb je deze niet, geen enkel probleem. Er staat een hele voorraad wadloopschoenen in alle maten rondom het gebouwtje van Oan 'e Dyk. "Ben ik ooit mee begonnen toen ik bedrijfsmensen ontving die op gloednieuwe schoenen kwamen wadlopen en deze vies en wel hier achterlieten", lacht Harm Jan Wilbrink. Hij kijkt nog eens goed naar de vondst die de jongste heeft meegenomen van het wad. "Een zeeanemoon", zegt hij, maar is eigenlijk een beetje boos. De anemoon is zeldzaam en moet gewoon in de zee blijven.
Reportage - Laatst gewijzigd: 2023-09-01 08:05:40 · Gepubliceerd: 31 augustus 2023 - 8474
