Reportage: op retraite in een klooster

17 augustus 2024 Cultuur Diepenveen, Overijssel Vlak bij Deventer, tussen de groene landerijen van Diepenveen, staat klooster Nieuw Sion. Voorbij de kloosterpoort stap je in een wereld van rust, natuur, gebed en mystiek. Waar je weinig anders hoort dan fluitende vogels, en waar de getijdengebeden het ritme van de dag bepalen. Redacteur Eline was er voor een tweedaagse ‘retraite’.

Vanuit de drukte de rust in

“De stilte doet iets met je, zet je tot nadenken. Veel mensen komen terug met meer vragen dan antwoorden”, vertelt de poortwachter. Hij heeft ons net een rondleiding gegeven door het gebouw, we kijken uit over de prachtige kloostertuin. Ik ben hier met een vriendin, die net als ik het verlangen had om een paar dagen naar een klooster te gaan. En nu deed deze mogelijkheid zich voor: een ‘vriendinnenarrangement’, van dinsdag tot donderdag, midden in de zomervakantie. Uiteindelijk voor ons niet heel praktisch, want we moesten vrij nemen – en hadden die ochtend allebei nog gewerkt. Een abrupte onderbreking van onze werkweek dus. Benieuwd of we deze dagen los kunnen komen van ons werk. Maar hier, zo midden in de kloostertuin vol prachtige bloemen en met alleen het geluid van fluitende vogels op de achtergrond, denk ik zomaar dat dat goed gaat komen.

Nieuw Sion

‘Klooster Nieuw Sion is een plaats en gemeenschap waar mensen dichter bij God, bij zichzelf, bij de medemens en de natuur kunnen komen door stilte en gebed, arbeid en gastvrijheid vanuit een christelijke, neo-monastieke spiritualiteit’, wordt klooster Nieuw Sion op de website omschreven. Je kunt hier op eigen gelegenheid een kamer boeken of meedoen aan een speciaal arrangement zoals een meerdaagse stilteretraite, een pelgrimsretraite of, waar wij voor kozen – een vriendinnenarrangement. Ook worden er regelmatig activiteiten georganiseerd, zoals stiltewandelingen, workshops en festivals. Of je komt even lunchen of een koffietje doen in de koffieschenkerij: een mooie stop tijdens bijvoorbeeld een fietstocht in de omgeving. En dan ben je óók van harte welkom om aan te schuiven bij het getijdengebed. Daarover later meer.

Warm welkom

Na de rondleiding van de poortwachter installeren we onszelf op onze kamer, we hebben elk een eenspersoonskamer. Een sobere, maar fijne ruimte met een bed, nachtkastje, wastafel, kapstok én een schrijftafeltje. Beddengoed en handdoeken zijn aanwezig, toiletten en douches delen we met de rest van de gasten. Op het bed ligt een ‘vriendinnen’-welkomstpakketje met wat leuke hebbedingen, waaronder handgemaakte zeep en kaarten. Een warm welkom.

Fietsen door het bos

Vandaag staat er niets op de planning. Op de getijdengebeden na dan: vier keer per dag – om 08:00 uur, 12:00 uur, 18:00 uur en 21:30 uur – zijn we welkom voor een gebed/stiltemoment in de Kloosterkerk. Daar mogen gasten aanschuiven, maar ook passanten. Die van 18:00 uur duurt nog even en we hebben nog geen avondeten geregeld, dus we besluiten om boodschappen te doen. Per fiets, want die kun je hier gratis lenen. “De poort uit, het bruggetje over en vanaf dan is het alleen maar rechtdoor”, vertelde de poortwachter ons, dan zouden we in Diepenveen aankomen. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker voor twee (zwangere!) vrouwen zonder enig richtingsgevoel. Google Maps biedt uitkomst, maar het is toch echt geen rechte lijn naar Diepenveen. Wel een prachtige fietsroute overigens, door het bos. Na terugkomst houden we nog even rust, om iets voor 18:00 uur – de kerkklokken beginnen tien minuten van tevoren te luiden – aan te schuiven bij het avondgebed.

Getijdengebeden

Zoals gezegd wordt het ritme van de dag bepaald door de getijdengebeden. Dit zijn momenten die in het teken staan van stilte, bezinning en gebed, en worden gehouden in de Kloosterkerk op het terrein. De momenten duren ongeveer een kwartier en worden verzorgd door leden van de getijdengemeenschap. Met een mapje kun je het programma (de liturgie) volgen, en je kunt kiezen waar je gaat zitten: in een van de kerkbanken of op een knielbankje op de grond. Na de opening zingen we (Taizé)liederen zonder muzikale begeleiding, zijn we zeven minuten stil en luisteren we naar een gebed. De stilte is voelbaar, en dat is prettig: je hoeft even niets.

Oog voor klein geluk

Sowieso hoef je hier weinig. ’s Avonds kun je op eigen gelegenheid koken in de ruime keuken, er zijn genoeg faciliteiten. Sommige gasten hebben een magnetronmaaltijd of salade mee, anderen maken een uitgebreid ovengerecht. Wij eten onze curry op in de tuin, in de laatste zonnestralen. Tussen ons geklets door horen we wat piepen in de struik naast de gastenhuisingang: vier kleine mereltjes wachten in hun nestje op hun moeder. Op de een of andere manier maakt deze omgeving je bewuster van dit soort kleine geluksmomenten. Ook ben je even helemaal niet bezig met WhatsApp, Instagram of foto’s maken: onze telefoon ligt op de kamer en checken we zo wel weer. Na een paar uur lezen, schrijven en theedrinken in de tuin sluiten we om 21:30 uur aan bij het nachtgebed, om daarna vroeg te gaan slapen.

Vers fruit en eetbare bloemen

De woensdag begint met het ochtendgebed om 08:00 uur: heerlijk om de dag zo in rust te beginnen. Daarna begeven we ons naar de koffieschenkerij, waar het ontbijt is geserveerd. Vers fruit, heerlijke broodjes, een gekookt eitje: benieuwd of de monniken vroeger ook zo hun dag startten. Na het ontbijt nemen we weer tijd voor onszelf, want ook deze dag staat er weinig op het programma. Op het terras in de tuin verdiepen we ons in een boek. Mijn vriendin leest over Benedictijns leiderschap – toepasselijk! Om 12:00 uur is het tijd voor het middaggebed, en na een middagdutje kunnen we om 14:00 uur aanschuiven bij dé activiteit van de dag: een high tea. Ook dit is geweldig goed verzorgd, met verse, gezonde producten uit de tuin en zelfs eetbare bloemen.

Wandelen, lezen, kletsen

We maken nog een mooie wandeling door de omgeving – de kloosterpoort uit en je staat zo in het bos –, rusten nog wat en dan is het alweer tijd voor het avondeten: om 17:00 uur wordt de avondmaaltijd uitgeserveerd. Hier kon je je zelf voor aanmelden. Een beetje aan de vroege kant voor ons, maar het smaakt niet minder lekker: ook weer gezond en vers. Om 18:00 uur moet iedereen weer klaar zijn voor het avondgebed. Na opnieuw een rustige avond met een wandelingetje, in de tuin zitten, lezen, kletsen en het nachtgebed, gaan we vroeg slapen. We hadden nog kunnen aansluiten bij een trefbaltoernooi op het veld achter het klooster, georganiseerd door de gemeenschap die hier woont – maar die laten we met onze zwangere buiken toch even aan ons voorbijgaan.

Absolute aanrader

Op donderdag starten we weer met het ochtendgebed, waarna we doorlopen richting het ontbijt. En dan is het alweer tijd om naar huis te gaan. We hebben genoten van de rust, stilte, het even niets hoeven, het kunnen verdiepen in een boek zonder afleiding, het kletsen, het heerlijke eten en de gastvrijheid van de vrijwilligers die dit klooster runnen. Dit zou iedereen moeten doen – en het liefst eens per half jaar. Ook als je niet gelovig bent of niets hebt met de christelijke (klooster)traditie, is dit een aanrader. Hier hoef je even niets, kun je je bezinnen of bijvoorbeeld focussen op een (schrijf)project. De faciliteiten zijn zeer goed geregeld, de vrijwilligers zijn erg vriendelijk en je komt even volledig tot rust. Wij komen zeker nog een keer terug.

Reportage - Laatst gewijzigd: 2024-08-15 17:17:01 · Gepubliceerd: 17 augustus 2024 - 1239