De bijzondere knikkerbaan van autist Jelle

archief oud artikel 31 mei 2007 Haarlem, Noord-Holland Een markant bouwwerk is het, de knikkerbaan van Jelle. Het bouwsel van de 23-jarige autist is tot en met 20 juli 2007 in museum Het Dolhuys in Haarlem te bewonderen. “Als klein kind was Jelle al bovenmatig gefascineerd door knikkerbanen.”

Een specialist mag hij gerust genoemd worden. Wie de website van de knikkerbaanbouwer bekijkt, raakt snel onder de indruk van de prestaties van de twintiger uit Amersfoort. De knikkerbaan in Het Dolhuys is van hetzelfde laken een pak als zijn eerdere projecten. Hij deed bijvoorbeeld al eens een poging om in het Guinness Book of Records te komen. In het Haarlemse museum is tot het eind van de zomer de tot nog toe langste knikkerbaan van Jelle te vinden: 409,24 meter. Overigens gaat Jelle waarschijnlijk nog dit jaar dat record verbreken. Op een nog onbekende locatie gaat hij een baan van maar liefst 1000 meter proberen te bouwen.

Hugo Borst

Het project, eind april door voetbaljournalist Hugo Borst geopend, is een van de manieren waarop museum Het Dolhuys haar doelstelling probeert te bereiken. Het Dolhuys, een initiatief van zeven psychiatrische instellingen, gaat met bezoekers in gesprek over psychiatrie en psychiatrische patiënten. Daarmee wil het museum het onderwerp bespreekbaar te maken en vooroordelen rondom het thema te verminderen. Jelle en zijn knikkerbaan passen goed binnen die doelstelling. De twintiger heeft een vorm autisme. Aan de ene kant heeft hij hierdoor beperkingen - hij moet bijvoorbeeld wonen in een beschermende omgeving - aan de andere kant heeft hij daardoor bijzondere talenten. “Zo heeft hij naast het bouwen van knikkerbanen een bijzondere gave om ingewikkelde wiskundige vraagstukken heel snel op te lossen”, legt Het Dolhuys uit. Dit mondt uit in de extreme hobby om knikkerbanen te bouwen. Als 4-jarige bouwt Jelle al parcoursen van Lego. Waar het toe leidt is in Haarlem te bewonderen.

Lego

De baan heeft een parcours waar je u tegen zegt. De ronde balletjes moeten diverse hindernissen overwinnen: een springschans, suisbuizen, trechters, loopings en een spiraaltoren. Geluids- en lichteffecten geven de baan nog meer allure. “Jelle vindt het geweldig om te zien hoe de knikkers over zijn zelfgemaakte baan hun weg vinden”, aldus Het Dolhuys. “De knikker moet zo láng mogelijk onderweg zijn. De railtrack (van lego treinrails) is zijn favoriet, want daar gaan de knikkers heel langzaam. Een buis of dikke tuinslang zorgt voor een hoge rolsnelheid”, verklaart het museum op haar website. “Jelle vindt het geluid van de baan ook essentieel. Het getingel en geratel én….lichteffecten mogen niet ontbreken.”

Redactioneel - Laatst gewijzigd: 2011-05-09 10:46:50 · Gepubliceerd: 31 mei 2007 - 3472