Bezoekdatum ongeveer ergens 2010 begin (geschreven op 23 januari 2011)
Vanuit ons huis ging ik al met tegenzin....vanwege die telefoon.........ik zou daar onze kleinzoon opvangen,voor de skiles. Mijn man wilde mij..te goeder trouw...zi'jn telefoon mét navigatie meegeven, máár ik kon daar toen nog niet mee omgaan, en hij wilde mijn telefoon. Dat gaf enige kibbel bij het wegrijden. Moet je nooit doen.!!!!
Want bij de afslag Zoetermeer raakte ik in een slib vanwege de gladheid, draaide helemaal om m'n as, en bleef nét op het randje hangen., van een soort van afgrond ,"Het is gebeurd, dacht ik.......je hele leven gaat als een flits aan je voorbij...... Ik heb even stil gestaan en 3 keer diep geademd tot er geen verkeer meer was, en ben langzaamaan uit de modder geblubberd, tot ik weer op de normale weg zeg zat. Toen wist ik nog niet waar ik heen moest, maarrrr raaampje open , vriendelijk kijken, en gewoon iemand aanspreken, ging verder prima, niemand merkte iets aan mij, maar nooit meer geef ik m'n telefoon af, waarvan ik weet hoe hij werkt , voor een navigatie waar ik niet mee om kan gaan (inmiddels wel hoor!!!) dankzij het geduld van m'n man......nog een paar keer vragen ,want het is daar een puzzel, en ik was zelfs nog op tijd. Heb toen heerlijk kunnen genieten van de skilessen van onze kleinzoon Arden, dat was een feest!!!!! en m'n hartslag was weer normaal, zelfs m'n boosheid was weg.......en we werden daar ontvangen door vriendelijke mensen, bovendien heerlijk koffie gedronken en genoten van al die kleine kindertjes die met zoveel geduld les kregen.
wij kwamen weer blij en veilig thuis, en inmiddels heb ik ook navigatie via m'n iphone in de auto. Heerlijk....We kwamen thuis ,en ik dacht : ik had een engel boven mij.....én ook nog het genot van naar m'n enigste kleinzoon kijken. Hoe had hij anders terug gemoeten..........
......dus waren er 2 engelen......
Beoordeling gegeven door Greetje Pors-van Halem.