Review
Bezoekdatum 21 augustus 2010 (geschreven op 22 augustus 2010)
Heel bijzonder. Ik was er al vaak langs gereden , natuurlijk, maar eigenlijk nooit bij stil gestaan om eens te gaan kijken. Het was zeker de moeite waard. Zo heeft mijn vader daar dus gelegen in zijn diensttijd, tijdens het begin van de oorlog. Ik heb nog gezocht of hij ergens op een foto staat en zijn naam voorkomt in het register maar dat bleek niet zo te zijn, jammer genoeg! Maar er zit wel een verhaal achter die periode aldaar. Dit is het verhaal: Toen de afsluitdijk moest worden opgegeven,gingen veel soldaten naar huis, zoals ik heb begrepen. Mijn vader en enkele maten vonden dat niet kunnen en zijn in een roeibootje het IJselmeer overgestoken, richting Drente. Waar ze aan land zijn gegaan weet ik niet. Uiteindelijk zijn ze in het Drentse dorp Vries terecht gekomen, waar zij zich hebben aangesloten bij de militairen die daar waren. Een "vriend"van mijn vader besloot echter ook weg te gaan en heeft dat ook gedaan. Hij wilde dat mijn vader meeging, maar die wilde niet. Hij bleef! Die "vriend" woonde net als mijn vader in Leeuwarden. Uiteraard heeft mijn toen vader gevraagd of die "vriend"even bij zijn ouder langs wilde gaan om te zeggen dat alles goed was en hij in Vries zat. Ook mijn moeder, ze hadden nog verkering natuurlijk, kon zo weten hoe het met mijn vader was. De "vriend"zou dat doorgeven. Echter, doordat die vriend waarschijnlijk zonder toestemming weg is gegaan heeft hij een luguber verhaal verteld bij mijn grootouders. Hij heeft daar vertelt dat mijn vader was gesneuveld. Mijn moeder kon dat niet geloven en is per fiets naar het Drentse Vries gereden waar ze heeft vernomen dat mijn vader absoluut nog leefde. HIj was, geloof ik, net uit Vries vertrokken met het leger. Waarheen dat weet ik niet. Mijn moeder is toen weer gelukkig in de wetenschap dat mijn vader nog leefde, weer terug gefietst. Die, zogenaamde vriend, heeft dat verhaal mogelijk opgehangen om niet als deserteur te boek willen staan. Hij zou natuurlijk aangesproken worden op het feit dat hij zijn land in de steek heeft gelaten en zijn "vrienden". Ik kan het verhaal verder niet verduidelijken, omdat mijn ouders niet meer in leven zijn. Dit verhaal kwam boven toen ik in het museum was en heb besloten dit met u te delen. Mijn vader heeft later in Duitsland moeten werken bij Hamburg, zoals vele Nederlanders. Door het inslikken van een stukje zilverpapier en een goede Duitse arts is hij ontslagen van de slavenarbeid, onder de Duitsers, en mocht van de Duitse arts naar huis.
Beoordeling gegeven door Peter J. Zijlstra.
